در مکتب حروفیه، حرف «ب» نمادِ دوگانگی و خلقت پس از وحدتِ «الف» است. این حرف نمایانگر آغاز تکثر و پیدایش جهانهای متعدد از یگانگی اولیه است و به نوعی نشانهی ظهور تجلیات الهی در ساحتهای گوناگون هستی محسوب میشود.
حرف “الف” در اندیشه ابن عربی نماد وحدت و آغاز است. بهعنوان نخستین حرف الفبا، “الف” در شمارش ابجد معادل عدد یک، نماد یگانگی الهی است. ابن عربی “الف” را مظهر اصل هستی میداند، که بینهایت ساده و در عین حال جامع تمام معانی است.